رهرن و تیمی از باستان‌شناسان بر روی جواهرآلات مصری مطالعه کردند که از گوری متعلق به 1911 کشف شده بودند.

این گور حاوی مجموعه‌ای از مهره‌ها بود که به سه هزار و 200 سال پیش از میلاد تعلق داشت. علائم موجود بر روی سرامیک‌ها چنین بازه زمانی را پیشنهاد می‌داد.

مهره‌ها به صورت تشریفاتی بر روی یک گردنبند به یکدیگر متصل شده بودند و به دور گردن جسد درون گور قرار داشتند.

این مهره‌ها قدیمی‌ترین صنایع هنری آهنینی هستند که تاکنون به دست آمده‌اند.

در واقع، آن‌ها به اندازه‌ای قدیمی هستند که به پیش از گداختن آهن (که در آن فلز از سنگ خام تولید می‌شد) تعلق دارند.

این تکنیک در عصر آهن به کار می‌رفت و در این عصر ابزار و سلاح‌های محکم‌تر جریان تاریخ بشر را دستخوش تغییر کردند.

مدت‌های مدیدی تصور می‌شد که خرده‌ریزهای آهن موجود در چاه‌، پیش از عصر آهن از شهاب‌سنگ‌ها آمده‌اند و هم‌اکنون این تصور به یقین تبدیل شده است.

این بدین معناست که کار با آهن هزاران سال پیش از گسترش آن صورت گرفته است.

در دهه 1920 بر روی این مهره‌ها آزمایشاتی صورت گرفته‌اند و در آن زمان بود که باستان‌شناسان برای نخستین بار با آزمایش نابودگرانه، یکی از مهره‌ها را با هدف تحلیل اجزایش ذوب کردند.

در درون این مهره نیکل و کبالت در نسبت‌هایی وجود داشتند که نشان می‌داد این جواهرآلات از شهاب‌سنگ‌ها ساخته شده‌اند، اما این تحلیل هنوز به مرحله قطعیت نرسیده بود.

در ماه می، تیم متفاوتی که در حال مطالعه یکی از مهره‌های همان مجموعه بود، از میکروسکوپی الکترونی و پرتونگاری مقطعی رایانه‌ای برای تایید مقادیر بالای نیکل موجود در این مهره‌ها استفاده کردند و ساختار بلورینی را به نام الگوی Widmanstätten که در آهن شهاب‌سنگ‌ها وجود دارد، یافتند.

با این حال، رهرن و همکارانش با استفاده از تکنیک‌هایی نظیر رادیوگرافی نوترونی توانستند نه تنها سطح مهره‌ها، بلکه داخل آن‌ها و ترکیباتشان را مطالعه کنند.

در رادیوگرافی نوترونی واکنش‌های نوترون‌های شات‌شده به درون نمونه‌موردی در تصویری سیاه و سفید گرفته می‌شود.

در داخل این سازه و در مواد سازنده، دانشمندان مولفه‌ای را یافتند که تا آن زمان مشاهده نشده بود و آن میزان بسیار کوچک عنصر ژرمانیوم بود.

حتی چنین مقدار مینیاتوری از این ماده نشان می‌دهد که جواهرآلات از شهاب‌سنگ‌ها آمده‌اند. ژرمانیوم به هیچ وجه در فلز ناشی از گداختن آهن یافت نمی‌شود.

هنگامی که این مهره‌ها ساخته شدند، هزار و 500 سال پیش از گداختن آهن و همچنین 500 سال پیش از جایگزینی آهن توسط مس به عنوان فلزی برای ابزارسازی بود. این بدین معناست که کار با آهن حرفه‌ای قدیمی‌تر از آن چه انتظار می‌رفت، بود.

به گفته رهرن، چکش‌زدن به ورقه‌های فلز و شکل‌دادن آن‌ها به شکل‌های لوله‌ای‌مانند مهره‌های مورد مطالعه، سطح خاصی از مهارت را می‌طلبد.

بنابراین، مجموعه‌ای افراد ماهر وجود داشتند که صدها سال پیش از متدوال‌شدن این فرایند، با فلز کار می‌کردند.

افزون بر این، آمدن آهن از آسمان ممکن است الهام‌بخش اعتقادات مذهبی باستانی باشد.